
LLUIS FONSI. ´ NUN ME DOI POR VENCIU ´
Me quedo callau, so como un neñu dormiu, qu´ puede despertase con apenes un ruidu, cuando menos te lo esperes, cuando menos lo imaxino, se qu´ un día nun me aguanto y voy, y te miro, y te lo dixo a los glayios, y te ríes y me tomes por un locu atreviu, pues tu sabes cuantu tiempu en mis sueños as vivido, mis sospeches cuando te nombre.
- Yo, yo nun me doi por venciu, yo quiero un mundu contigo, xuro qu´ val la pena esperar-i esperar-i esperar un suspiru, una señal del destinu, nun me canso, nun me rindo, nun me doi por venciu.
Tengo una flor d´ bolsillu, marchita d´ buscar una muyer qu´ me quiera y reciba su perfume asta traer la primavera-i me enseñe lo qu´ nun aprendí de la vida, quiere ella mas qu´ la vida, por qu´ toy solu un pasu de ganarme la alegría, porque ´l corazón levanto na tormenta enfurecia, dende aquel momentu en qu´ te vi.
-Yo, yo nun me doi por venciu, yo quiero un mundu contigo, xuro qu´ val la pena esperar-i esperar-i esperar un suspiru, una señal del destinu, nun me canso, nun me rindo, nun me doi por venciu.
Esti silenciu yes conté demasiades pallabres, onde verte tengo, pase lo qu´ pase, seguiré...
-Yo, yo nun me doi por venciu, yo quiero un mundu contigo, xuro qu´ val la pena esperar-i esperar-i esperar un suspiru, una señal del destinu, nun me canso, nun me rindo, nun me doi por vencido.
Xuro qu´ val la pena esperar-i esperar-i esperar un suspiru, una señal del destinu, nun me canso, nun me rindo, nun me doi por venciu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario